5. Perspektywy badawcze
5.1. Hipertekst literacki na neo-/e-/filologii 19
Wykorzystanie hipertekstów na zajęciach uniwersyteckich w zależności od profilu studiów może mieć różne cele - od dydaktycznych, poprzez teoriopoznawcze i informatyczne do marketingowych. W ramach studiów filologicznych powinno umożliwiać literackie doświadczanie internetu i kształtować zarówno badawcze, jak i twórcze postawy wobec hipertekstu i własnej recepcji ekranowej. Jako uzupełnienie kanonu lektur, kanon hiperfikcji może mieć charakter projektu internetowego, współtworzonego przez studentów i pracowników naukowych.
Na neofilologiach zapoznanie studentów ze sztuką interaktywną oraz zachęcenie ich dxo współpracy z programistami, grafikami komputerowymi lub autorami hipertekstów może zaowocować przekładami hipertekstów literackich (tak jak w przypadku Hypertextual Consciousness Marka Ameriki przełożonego wraz z interfejsem na język polski jako Świadomość hipertekstualna na portalu techsty.art.pl. Efekty interfejsu można w ramach filologii problematyzować również jako multimedialne chwyty literackie i częściowo uzgodnić z teorią literatury drukowanej. Studenci mogą 1. z jednej strony gromadzić wiedzę na temat istniejących efektów, 2. wyszukiwać nowe, nie tylko w granicach literackiego hipertekstu, 3. wykorzystywać istniejące i tworzyć własne w autorskich lub współautorskich projektach internetowych. Hipertekst literacki, rozumiany jako gatunek sztuki netartu, mieści się w ramach problematyki sztuki interaktywnej.
19 Pojęcie e-filologii zaproponował prof. Kluszczyński w rozmowie na temat dysertacji. Możliwości integracji problematyki hipertekstów literackich i hiperfikcji w strukturze studiów filologicznych omawiane były na konferencji e-polonistyka, która odbyła się w listopadzie 2007 na KUL-u. (organizator: Katedra Dydaktyki i Literatury Języka Polskiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II).