URODZONY W 1928 ROKU Douglas Engelbart (zm. 2013) jak nikt inny zaważył na tym, w jaki sposób człowiek komunikuje się dziś z komputerem. Co ciekawe - swoją wizję monitora, myszki i sposobu pracy z informacją na ekranie komputera zaczerpnął on z doświadczeń z pracy z wojskowymi radami, z którymi miał do czynienia, zanim zajął się implementacją systemów, które zaważyły także na na kształcie współczesnych systemów hipertekstowym, w równym zresztą stopniu, co wizje Teda Nelsona. Podobnie jak w przypadku Vannevara Busha - problemem z jakim zetknął się Engelbart w latach tuż po wojnie był coraz większy natłok informacji, z którymi już niedługo ludzie nie będą sobie w stanie poradzić. Engelbart skupił się na procesie ludzkiego myślenia i narzędziach, których ludzie w procesie myślenia używają.

Jadąc pewnego dnia do pracy - zobaczył on obraz ekranów radarowych, nad którymi spędził w marynarce wiele godzin, i doszedł do wniosku, że podobne ekrany mogą być wykorzystywane do wyświetlania informacji w komputerze. W ten sposób zaczęła rozwijać się teoria augmentacji - czyli rozwijania i rozszerzania intelektu człowieka za pomocą maszyn, które wykonują mechaniczną część procesu myślenia, a wraz z nią idea dzielenia się informacją.

Owocem poszukiwań i prac badawczych w różnych instytutach (pod koniec lat 50. jego idee przydały się w rządowym projekcie ARPA włączonym w ówczesny wyścig zbrojeń) był On-Line System (NLS) - nazwane pierwszym zintegrowanym środowiskiem do przetwarzania myśli i idei. System korzystał z wielu narzędzi, nad którymi współczesny użytkownik komputera przechodzi do porządku dziennego. Edytory do rozwijania pomysłów, podobne do dzisiejszej myszy urządzenie do zaznaczania informacji na ekranie, wieloekranowe aplikacje do telekonferencji, olinkowanie hipertekstowe, procesory tekstu, a nawet e-mail i systemy pomocy działające on-line, a także pełne, zokienkowane środowisko oprogramowania.

W 1968 roku Engelbart z grupą swoich pracowników zaprezentowali NLS publicznie podczas konferencji Fall Joint Computer Conference w San Francisco, przed dużą grupą publiczności! Użyli do tego klawiatury, myszy ekranu i mikrofonów przyczepionych do głowy. Przedstawili oni w ten sposób pierwszy konkretny przyszłościowy i działający model komputera. Publiczność była pod wielkim wrażeniem. Jednak na początku lat 70 rząd przestał finansować projekt Engelbarta. Odkryto go na nowo na Uniwersytecie Browna, gdzie rodziło się wiele znaczących systemów hipertrekstowych.

Model hipertekstu zaproponowany przez Engelbarta różni się od tego, który zaprezentował w swoich książkach Ted Nelson. Ten ostatni - podobnie jak Bush - oparł swój system na mechanizmie skojarzeniowym, gdyż według Nelsona i Busha - ludzki umysł pracuje poprzez skojarzenia. Engelbart z kolei większy nacisk kładł na sam proces połączeń.