TERMIN "CYBERPRZESTRZEŃ" ZOSTAŁ UŻYTY po raz pierwszy w 1984 roku przez Williama Gibsona w powieści Neuromancer. Na dobre spopularyzował go powszechny dostęp do internetu, oraz filmy opierające się na motywach gibsonowskich, takie jak Johny Mnemonic, czy trylogia Matrix. U Gibsona cyberprzestrzeń to - mówiąc jego poetyckim językiem - świat sieci cyfrowych traktowanych jako pole bitwy, na którym ścierają się światowe koncerny. Zanurzenie się się w cyberprzestrzeń odsłania przed nami "fortece tajnych informacji chronionych przez niedostępne programy, wyspy otoczone oceanami danych, które w szalonym tempie przekształcają się i wymieniają wokół planety. Niektórzy bohaterowie są w stanie "fizycznie" dostać się do tej przestrzeni danych, by przeżyć w niej najrozmaitsze przygody. Cyberprzestrzeń Gibsona uwidacznia zmienną, zazwyczaj ukrytą geografię informacji.

Według Pierra Delvy cyberprzestrzeń to przestrzeń otwartego komunikowania się za pośrednictwem połączonych komputerów i pamięci informatycznych pracujących na całym świecie

Definicja ta uwzględnia wszystkie systemy komunikacji elektronicznej (w tym również sieci wykorzystujące fale Hertza i klasyczne sieci telefoniczne), które przesyłają informacje pochodzące ze źródeł numerycznych lub przeznaczone do numeryzacji. Podkreślam fakt numerycznego kodowania, gdyż warunkuje on charakter informacji. Charakter plastyczny, płynny, obliczalny z dużą dokładnością i przetwarzalny w czasie rzeczywistym, hipertekstualny, interaktywny i wreszcie wirtualny. Uważam go za znamienną cechę cyberprzestrzeni. To nowe środowisko umożliwia współdziałanie i sprzęganie wszystkie narzędzi tworzenia informacji, rejestrowania, komunikacji i symulacji. Perspektywa powszechnej numeryzacji informacji i przekazów uczyni prawdopodobnie z cyberprzestrzeni główny kanał informacyjny i główny nośnik pamięciowy ludzkości, poczynając od pierwszych lat przyszłego stulecia.

Marie Laure Ryan podciąga termin cyberprzestrzeń pod wirtualną rzeczywistość i jest to dla niej immersyjne i interaktywne doświadczenie świata wygenerowanego przez komputer. Umieszcza ona użytkownika wewnątrz samych danych, w trójwymiarowej przestrzeni zaprojektowanej przez cyfrowo zakodowaną informację

Hipertekst ma z cyberprzestrzenią co najmniej jedną na stałe wspólną cechę - ma naturę przestrzenną i podlega topografizacji. Wizja cyberprzestrzeni według Gibsona jest o wiele dalej idąca niż wizja Xanadu Nelsona, który skupia się raczej na dostępie do połączonych ze soba tesktów i innych mediów, i prowadzi wprost do światów alternatywnych. Niemniej jednak - obie je należy uznać za kontynuację pomysłu Vannevara Busha oraz Douglasa Engelbarta. Wizja systemu hipertekstowego stworzona przez tego ostatniego to wielowymiarowej przestrzeń danych, portalem zgromadzonej wiedzy użytkownika - "wirtualne miejscem, w którym znajduje on dane i narzędzia, potrzebne do jego intelektualnej pracy i poprzez którą współpracuje z innymi użytkownikami".