LINKI DYNAMICZNE TO takie hiperłącza, które zmieniają swoje właściwości (na przykład rodzaj i ilość miejsc docelowych) wraz z postępem lektury. Najprostszym linkiem dynamicznym jest łącze prowadzące do losowo wybranych partii dokumentu hipertekstowego. Zdarza się widywać je w internecie, zwłaszcza na witrynach, których twórcy korzystają z mniej powszechnych funkcji języka html.

Pełną gamę łączy dynamicznych dostarczają bardziej zaawansowane technologie tworzenia aplikacji sieciowych bądź specjalne programy stworzone z myślą o pisarstwie ergodycznym, takie jak Twine

Rodzajem łącza dynamicznego o największych możliwościach jest link warunkowy. Czytelnik możne podążyć za nim tylko wtedy, gdy spełnione zostały określone przez autora warunki. W praktyce jest to na przykład link, który pod różnymi warunkami prowadzi czytelnika w różne miejsca. Link dynamiczny bazuje na zapisie ścieżki, którą przebył czytelnik i istnieje dzięki polom zastrzeżeń (guard fields), czyli takim właściwościom środowiska hipertekstowego, które wzbogacają link o dodatkowe funkcje logiczne.

Linki dynamiczne pełnią cenną rolę we współczesnej hiperfikcji z tego powodu, że to właśnie one pozwalają czytelnikowi przełamywać cykle, czyli powtórzenia tych samych sekwencji leksji. Mówiąc językiem cybertekstu, pozwalają przechodzić z poziomu aporii na poziom epifanii. Linki dynamiczne i ich pola strzeżone są też niezwykle pomocne przy tworzeniu konstrukcji kontrapunktowych. Te zaś, wraz z figurą koła, cyklu, są centralnymi figurami współczesnej narracji hipertekstowej.

Więcej: zob. Mark Bernstein: Wzorce hipertekstu.