WORD CIRCUITS CONNECTION MUSE było zestawem skryptów dla poetów i prozaików, którzy pragnęli przenieść zaawansowane techniki opowiadania z powstałych przed internetem systemów stand-alone, takich jak Storyspace i Hypercard, w przestrzeń sieci. Zamierzeniem twórców Connection Muse było jednak stworzenie systemu, który pozwoli czytelnikom, żądnym lektury całości hipertekstu - zorientować się jaki materiał został przeczytany, a jaki jest jeszcze przez nich nie poruszony, by czytelnik mógł z łatwością dzielić swoją lekturę na poszczególne sesje i powracać do nich. Connection Muse, wprowadzając dynamiczne funkcje do htmlu, oparte na javascripcie i php, śledzi postępy czytelnika w lekturze i odpowiada na zmieniające się w jej trakcie warunki. Pozwala także autorowi na stworzenie odrębnych komponentów w ramach hipertekstu (ścieżek, zestawów węzłów) i manipulować nimi jako obiektami o odrębnych właściwościach.

Co jednak wydaje się najważniejsze: Connection Muse wprowadziło w warunki sieciowe losowość i - dosyć okrojoną - warunkowość systemów hipertekstowych. Dzięki funkcji losowego dostępu jeden odsyłacz może prowadzić nie tylko do jednego węzła, lecz do wielu, dzięki czemu złamana została - po latach niemożności - jednopłaszczyznowość fikcji sieciowej. Szlak lektury może też zostać obwarowany pewnymi warunkami logicznymi, co również - w 1999 roku, gdy narzędzie to powstało - było pewną nowością. Bardzo charakterystycznym dla programu- jest wydłużający się ogonek odwiedzonych przez czytelnika leksji, przyczepiony do każdego przeczytanego tekstu. Dla tych, którzy ogonów nie lubią - funkcję tę można wyłączyć.