Sven Birkerts to autor głośnej, wpływowej książki Gutenberg Elegies, czyli zbioru esejów złożonych na "elegie gutenbergowskie", lub elegie dla Gutenberga. Tekst, który ukazał się w roku 1996, kiedy to literacki hipertekst a także teoria hipertekstu, przeżywały rozkwit, rozpoczął - jak to ujął Moulthrop w swojej chronologii hipertekstu - prawdziwą batalię antyhipertekstową. Do Birkertsa, który oskarżył hipertekstualistów o uśmiercanie i tak już nadwątlonej kultury książki, dołączyło wielu ośmielonych jego wystąpieniem twórców i teoretyków. Jednym z ciekawszych głosów wtórujących Birkertsowi był John Barth.

Książka Birkertsa zawiera wiele wglądów w naturę technologii druku, dokonanych w czasach przełomu, gdy nów technologia cyfrowa zaczęła konkurować z tradycją. Dzięki temu, refleksje te do dziś nie tracą na wartości. BAdacz pisał na przykład:

Porządek druku jest liniowy i związany z logiką wymogów składniowych. Składnia stanowi podstrukturę dyskursu, gdyż odwzorowuje ona sposobów, w jakie umysł nadaje światu sens poprzez język. Komunikacja drukowana wymaga aktywnego zaangażowania uwagi czytelnika, a czytanie to fundamentalnie akt tłumaczenia. Symbole są przekształcane w swoje werbalne odniesienia, a następnie są interpretowane. Zaangażowanie w druku jest zasadniczo prywatne. Chociaż stanowi akt komunikacji, treści przechodzą z prywatności nadawcy do prywatności odbiorcy. Druk zakłada także oś czasu; przewracanie stron, a co za tym idzie, pionowe schodzenie w dół strony, to sukcesja ruchu do przodu, gdzie wcześniejsze treści w każdym punkcie pełnią rolę podstawy dla tego, co następuje.