Ścieżka w utworze cyfrowym to sekwencja węzłów, jakie w obrębie sieci przemierza czytelnik. Może ona oznaczać sekwencję którą czytelnik przeszedł, sekwencją zaproponowaną czytelnikowi przez autora, sekwencję generowaną losowo bądź generowaną na innych warunkach. Hipertekstowa ścieżka, w porównaniu z tokiem lektury książki drukowanej, ma to do siebie, że za każdym razem może być inna i może podążać w innym kierunku. Dzięki temu na ogół nie da się przeczytać tego samego hipertekstu dwa razy w ten sam sposób.

W systemach hipertekstowych ścieżki to także sekwencje leksji połączonych ze sobą jednym hasłem, słowem kluczem lub linkiem o tej samej nazwie. Dzieje się tak na przykład w programie Storyspace, gdzie ścieżka, oprócz tego, że pomaga na organizację powieściowego materiału, pozwala również autorowi zdeterminować ruchy czytelnika. Autorzy piszący w Storyspace, tacy jak Carolyn Guyer, Deena Larsen, Shelley Jackson i Michael Joyce korzystali często ze specjalnego narzędzia nazwanego "budowniczym ścieżek" (ang. Path Builder). Pozwalało ono na grupowanie segmentów hipertekstu w zbiory tematyczne, które po stronie czytelnika układały się w sekwencje i ścieżki. Menu wyboru linków wskazywało czytelnikowi na jakiej ścieżce się aktualnie znajduje, i na jakich ścieżkach znajdują się inne dostępne z danego segmentu leksje.

Menu linkowe w 'popołudniu, pewnej historii' Michaela Joyce'a w polskim przekładzie

Doświadczenie grupowania pojedynczych tekstów w zbiory i sekwencje lekturowe, a zatem typowo cyfrowe sposoby segregacji treści wobec nieoczywistej obecności stron i rozdziałów znanych z lektury książki drukowanej, nabrało cech doświadczenia powszechnego w dobie Web 2.0 i po nastaniu mediów społecznościowych. Oddolnie powstały mechanizm hasztagu jest niczym innym jak sposobem tematycznego grupowania treści zamieszczanych na Twitterze, Facebooku i innych mediach społecznościowych. Lektura treści gromadzonej według pojedynczego hasztagu bądź hasztagów pokrewnych, jest w konsekwencji lekturą hipertekstowych ścieżek, a jednocześnie – próbą uporządkowania doświadczenia nielinearności, sieciowości i kolaboratywości w przekazie digitalnym.