Według Slavoja Zizka, jednym z protohipertekstów jest Proces Franza Kafki. Stwierdzenie takie może z początku wywołać co najmniej zdziwienie, jeśli nie sprzeciw - pod względem formalnym z którąkolwiek ze współczesnych hiperfikcji nie łączy Procesu nic, książki tej nie da się także porównać z eksperymentami grupy Oulipo, śmiałym podejściem do medium książki, któróre zastosował Mark Saporta, czy z hipertekstem drukowanym takim jak Słownik chazarski Milorada Pavicia.

Pojawiają się jednak w tej powieści figury, które można wykorzystać do opisu hipertekstu. Okna lub drzwi służą tu Józefowi K. bardzo często jako jako przejście do innego wymiaru, otwierając je, bohater napotyka coś nieoczekiwanego - przez obskurna ciasną pralnię dostaje się on na przykład do sali rozpraw. "Te nieustanne podróże głównego bohatera między jedną a drugą rzeczywistością przypominają Zizkovi ekran komputera, ramę, poprzez którą komunikujemy się z wirtualnym wszechświatem" - pisał o Zizku Grzegorz Jankowicz.

Okna i drzwi jako linki, przechodzenie przez nie jako klikanie na linki - to hipertekstowe alegorie, których naturalną domeną okażą się graficzne gry komputerowe oraz aplikacje wirtualnej rzeczywistości.

Zob. też : Grzegorz Jankowicz: Granice hipertekstu .w: Liternet.Literatura i internet, Kraków 2002