Pętla, czy też - sięgając po słownik DJów - loop, jest jako cykl, powtorzenie i rekursja, jedną z retorycznych figur hipertekstu. Zazwyczaj pętla jest oznaką wyczerpania się lektury, sygnałem aporii. Równie dobrze może ona być jednak zapowiedzią epifanii - rozwiązania zagadki, dojścia do końca wątku lub końca lektury. Dzieje się tak za sprawą warunkowych odsyłaczy, czyli takichodnośników, które obwarowano warunkami logicznymi. Czasami dojścia do kulminacji fabuły broni warunek, którego czytelnik nie spełnił, nie odwiedzając na przykład leksji ze zdarzeniem kluczowym dla danego wątku lub całej powieści.

Pozostając przy muzycznej terminologii: na poziomie lektury często spotykanym działeniem czytelnika jest looping - próbkowanie tekstu. Hipertekst, złożony z dużej bazy leksji, z obszernego pola zdarzeń - sprzyja lekturze opartej na próbkowaniu. Któraś z próbek, najbardziej odpowiadającej czytelnikowi, doczekuje się swojej kontynuacji.

Czym różni się próbkowanie hipertekstu od swobodnego przekartkowywania stron w książce drukowanej? Przede wszystkim tym, że w trakcie próbkowania hipertekstu testowane są różne wersje tego utworu, przy każdej próbce możemy mamy do czynienia z nieco innym utwerem, z innymi bohaterami, z inną przestrzenią i czasem. Przekartowywanie książki jest przekartowywaniem mniej więcej tej samej przestrzeni i czasu tego samego utworu.