Zaczynasz właśnie interakcję z autonomiczną całością. Literatronica to machanizm sztucznej inteligencji, który projektuje powieści zgodnie z potrzebą każdego czytelnika, w zależności od jej/ jego interakcji z systemem.

W ten sposób zaczynał swoją przygodę z czytelnikiem/twórcą nowy, literacki system hipertekstowy Literatronica stworzony przez kolumbijskiego matematyka i pisarza Juana B. Gutiérreza.

Według śmiałego w tonie anonsu na blogu Writer Response Theory z roku 2004 Literatronica wyznaczać miał nową generację hipertekstowych, dynamicznych systemów do tworzenia literackiej fikcji i radykalnie zmienia sposób postrzegania hipertekstu przez autorów i czytelników. Ten sieciowa aplikacja, według WRT, jest w stanie pokonać cztery główne problemy literackiego hipertekstu.

Są to problemy: a)czytelników, którzy nie wiedzą, jak wiele tekstu ma jeszcze przed sobą, b) czytelników napotykających co chwila te same leksje, których powtarzalność nie jest zamierzonym, artystycznym efektem, c) czytelników zagubionych i nie odnajdujących swojej drogi poprzez tekst, d) pisarzy zmagającymi się z utrzymaniem nadmiernie rozrosłych systemów statycznych linków.

Literatronica to dynamiczny hipertekstowy system autorski, który, zamiast opierać się wyłącznie na statycznych hipertekstowych odsyłaczach (choć je również można tu stosować), używa silnika sztucznej inteligencji, by podsuwać czytelnikowi do wyboru po trzy leksje, do których może przejść po aktualnie czytanym fragmencie, i których zestaw jest wynikiem dotychczasowej lektury.

Jak to działa:

Autorzy, za pośrednictwem sieciowego interfejsu, umieszczają w systemie stworzone przez siebie leksje.

Autorzy tworzą relacje pomiędzy leksjami (jak mają się ze sobą łączyć)

Autrzy wyznacząją numeryczną “odległość” pomiędzy połączynomi leksjami. Wycinek tekstu, który następuje po poprzednim ze względną łatwością, czy też z niewielkim interpretacyjnym wysiłkiem czytelnika , może mieć przypisaną wartość 5, podczas gdy wycinek luźno z poprzednim powiązany może mieć wartość 25.

Z tak ustanowionych “odlegości” pomiędzy leksjami system wygenerowuje mapę. By pomóc czytelnikowi przejść przez mapę, system sugeruje ścieżki, uruchamiając algorytm “najmniejszej odlegości” . Ponieważ cała rzecz jest dynamiczna (zmienia się na bieżąco) Literatronica potrafi zmieniać algorytm sugerowanych ścieżek z każdym ruchem czytelnika.

Brzmi to bardzo ciekawie, na razie tylko zerknąłem na stronę główną Literatronic, zarejestrowałem się, do czego także zachęcam innych, jak również do dyskusji na temat swoich doświadczeń na forum techstów.