Intertekstualność obecna jest w refleksji nad literaturą co najmniej od połowy XX wieku. Słowa, teksty wręcz od początku istnienia pisma odnoszą się do innych słów, innych książek, a nawet do innych dziedzin sztuki. Jednak hipertekst jest z założenia systemem intertekstualnym i ma niezwykłą zdolność wyrażania intertekstualności w sposób, który w książce drukowanej, ograniczonej zszytymi kartkami i obwolutą, byłby niemożliwy, choć i ona od zawsze była intertekstualna, wielolinearna. Michel Foucault:

granice książki nie są nigdy wyraziste i dokładnie wytyczone. "Poza obszarem zakreślonym przez tytuł pierwsze zdania i ostatnią kropkę - pisze Faucault - poza jej wewnętrzną konfiguracją i formą, która ją atomizuje, mieści się ona w systemie odniesień do innych tekstów, do innych zdań, jest jednym z węzłów całej sieci

Właściwa dla hipertekstu intertekstualność może być - i jest - niezwykle przydatna w edukacji. Najbardziej wyraziście pokazują to multimedialne encyklopedie, w których fragmenty tekstu odnoszą czytelnika do innych, pokrewnych haseł, do ścieżek dźwiękowych lub filmów video, jeśli taka encyklopedia, wbudowaną ma na dodatek opcję przeglądanie internetu, a co za tym idzie pozwala na łączenie się z nieograniczonymi zasobami na przykład światowej literatury do początku XX wieku - intertekstualność spełnia się tutaj w formie, o której jeszcze 50 lat temu można było pomarzyć.