Czy hipertekst, uznawany powszechnie za realizację intertekstualnej sieci odniesień każdego dyskursu w domenie cyfrowej, przy jednoczesnym powinowactwie z modelami tworzenia się wiedzy oraz myślenia – wrodzonej człowiekowi asocjacji myślowej – może być przydatny w polu zainteresowań ekokrytycznych? Jak najbardziej!

Wystarczy sięgnąć do pierwszych modeli hipertekstu, Busha i Nelsona, a także do wcześniejszych systemów hipertekstowych sprzed powstania internetu. Linkowanie jest tam nie tyle wskazywaniem na jakąś rzecz, ale rodzajem świadomej wymiany i transakcji, nawet płatnej. Przyczyną było to, że podłożem tej wymiany i tego modelu referencyjności były artefakty i infrastruktura materialna, analogowa. Vannevar Bush chciał stworzyć za sprawą memexa sieć wymiany informacji wywiadowczej, rządowej, naukowej: dzielenie się dokumentami za pomocą memexu. Ted Nelson chciał uniwersalnej wymiany bibliotecznej, która obejmowałaby wszystkie zasoby świata, a zatem zakładała też transakcje związane z prawami autorskimi.