Literacki hipertekst nie ma jednego początku i jednego końca. Co więcej - nie ma tu tylko jednego porządku zdarzeń, który można by opowiedzieć, nie ma też jednej narracji. Zamiast tego w hipertekście mamy do czynienia z polem zdarzeń, które zawiera w sobie wszystkie wersje opowiadanej historii, i wszystkie tworzone na bieżąco, w miarę lektury, wersje narracji tych zdarzeń. Wersje generowane są nie tylko przez autora, który tworzy kilka zakończeń czy kilka alternatywnych wątków w swojej powieści. Wersje tworzą sie także przed oczami czytelnika, gdy ten sam fragment utworu pojawi sie w innym kontekście.

Ruch aporii i epifanii wyznacza rytm, którym rządzi się mechanizm pola zdarzeń. Jedną z najpoważniejszych konsekwencji wielowariantowości hipertekstu jest problem z traktowaniem go jako całościowego dzieła, a co za tym idzie, problem omawiania i krytycznego oglądu danego hipertekstu. Jak bowiem napisać recenzję utworu, który za każdym razem ma inną wersję?

Na szczęście są to czysto teoretyczne rozważają, w praktyce, zawsze można wyznaczyć jakąś fabularną, narracyjną lub strukturalną ramę dla wszystkich możliwych wersji utworu.