Interaktywne, inteligentne media zazwyczaj powstają jako efekt pracy internetowych społeczności lub same ustanawiają centra, w których krystalizują się różnorodne techniki i gatunki. To właśnie wspólne zainteresowania kształtują formy zbiorowego uczestnictwa, które przejawiają się przede wszystkim poprzez twórczą ekspresję. Tego typu korelacje między działaniami grup a nowymi rodzajami ekspresji odnaleźć można w licznych przykładach. Wystarczy wspomnieć, że badania nad sprzętem komputerowym i metodami łamania oprogramowania wywarły wpływ na scenę współczesnej technologii; zainteresowanie technikami kreatywnego pisania, a także wzrost popularności horrorów doprowadziły do powstania gatunku Creepypasty. Natomiast działania retroinformatyków i retrogamerów skutkowały rozpowszechnieniem witryn „small web”.

Społeczności praktyk cyfrowych to ścieżka zachęcająca do podjęcia refleksji technicznych i fenomenologicznych, wykraczających poza tradycyjne media społecznościowe. Zgłoszenia mogą koncentrować się na rozwoju oraz działaniach społeczności połączonych wspólnymi zainteresowaniami: na ich praktykach twórczych, narzędziach, wynikach oraz przyświecających im celach.

Ze względu na niezwykle kreatywny charakter projektów realizowanych przez społeczności praktyk cyfrowych, zgłoszenia mogą mieć różne formy: od artykułów naukowych po działające dema, również takie, których uruchomienie wymaga określonych systemów. Demom muszą jednak towarzyszyć m.in. rozszerzone streszczenia, dokumentujące ich specyfikację.

Proponujemy namysł nad następującymi problemami:

– interakcja i syndykacja WWW: analiza interakcji i syndykacji WWW w dobrze ugruntowanych tematycznych społecznościach wirtualnych (np. WELL, DeviantArt);

historia gier wideo: komputery retro, sieci peer-to-peer, gry, „kreatywne piractwo”;

– rynek artystów i książek: dystrybucje jako sieci społecznościowe;

– sieci zrzeszające praktyków: demoscena, MUD-y i interaktywne społeczności fikcyjne;

– prezentowanie wirtualnych treści: nowatorskie i rygorystyczne sposoby (re)prezentacji dem technologicznych, hipermedialnych traversali, playthroughs jako ustrukturyzowanych, nadających się do publikacji i cytowania pozycji naukowych;

– kreatywne sieci: sieci w Vernacular Web, np. GeoCities, MySpace i Usenet;

– kreatywna wymiana wiedzy: protokoły komunikacyjne, historyczne (np. BBS, Gopher) lub współczesne (np. gemini:// spartan:// titan://), alternatywne/równoległe do sieci HTTP lub Internetu, a także ich rozumienie i wykorzystanie we współczesnej wymianie wiedzy oraz społeczności, którym służą.

Zapraszamy Państwa także do przeczytania wywiadu z przewodniczącymi tej ścieżki badawczej.

https://ht.acm.org/interview-communities-of-digital.../