Dopiero od niedawna gra komputerowa stała się przedmiotem refleksji estetycznej, i rozpatrywana jak dzieło sztuki. Do tej pory grami zajmowali się głównie antropologowie, badający zwyczaje kultur prymitywnych czy zachowania dzieci.
Niektóre gry chcą mieć i często posiadają ambicje estetyczne, wchodząc na teren sztuk performatywnych, materialnych, czy na teren sztuki słowa, inne gry - nie chcą i nie muszą tego czynić. Elementy artystyczne są bowiem, w przypadku gier, zaledwie podporą świata gry, czy sytuacji gry, czasem są one tylko pretekstem. Gry, czy to komputerowe, czy "analogowe" mają bowiem swoją własną wewnętrzną strukturę, stanowią same dla siebie świat.
Mimo to, twórcy gier komputerowych, przy budowie świata gry, uważnie przyglądają się temu jak budowany jest świat przedstawiony, postacie i fabuła w literaturze i filmie (Rollins, Morris 2004), warstwa graficzna z kolei nie istnieje w izolacji, lecz osadzona jest w szerszym kontekście współczesnej i tradycyjnej sztuki.