Wszyscy jesteśmy robotami. Ja jestem robotem, spiker w radio to robot, dzieci hasające na zewnątrz to małe robociki. Tak przynajmniej brzmią ich głosy. Gdy wydobywam z siebie monumentalne “kim jestem?”, odzywa się cyborg Olaf. Swym chropowatym, mechanicznym głosem, jakby z metalowego pojemnika, zadaje najbardziej trywialne, a zarazem najbardziej niewygodne pytania.