MA TADŻI SARIFRASI HEME CHALKI CHUDAIM

Jesteśmy aureolą nad narodem Bożym –
myśmy książęta są światów i pustyń.

My boży świt, w którym sam płomień zagasa,
my źródło życia mroczne, wyjące w otchłani.

Jesteśmy – nas nie ma – i będąc, jesteśmy nie sobą!
my wędrownicy – skarb – droga i karczma rozstajna.

W świętym niebycie tworzymy, mrąc – musimy przetrwać –
królować nad nicością – w mrokach męcząc – kochać.