Ale ona się tylko do niego uśmiechnęła, a on wziął to za dobrą monetę, że nie dużo. Przypomniał sobie nawet, że jakieś parę miesięcy temu kupił jej prezent, ale nie dał go, bo na to nie zasługiwała, a i zapomniał po trochu o nim. Postanowił dać jej, jak już koleżanka pójdzie do domu. Tak czekając, aż ona sobie pójdzie pozostawał z przyzwyczajenia przed odbiorniku. Na nieszczęście nadawali właśnie jakiś naturalistyczny reportaż ze Śląska. Zupełnie go ten reportaż rozedrgał w duszy. Spojrzał na żonę i zapytał:

– To ileżeś w końcu dała za tą trwałą?

Ale ona się tylko uśmiechnęła do ściany i wziął to za złą monetę. Zdenerwowany wyszedł do kuchni, wypalił papierosów kilka, wypił kawę i kiedy już koleżanka opuściła mieszkanie podminowany rzucił jej na kastlik swój prezent – niebieskie kolczyki.

Ale nie wyglądała na zadowoloną.

– Lepiej się ciesz, bo dałem za nie kupę kasy – powiedział do niej i od razu się uśmiechnęła.

– Będę je nosić na specjalne okazje – albo jutro włożę jak pójdę do pracy.

– Do Francji – zapytał zirytowany – a po co ty do tej Francji chcesz?

– Do pracy, do pracy.

Ja ci dam Francję – obiecał sobie, że jak tylko skończy oglądanie, ukarze ją w jakiś sposób za to głupie gadanie. Nie będzie się na przykład odzywał przez jakiś czas. Ale potem bo teraz Janusz z namaszczeniem wypełniał kupon Expres Lotka – dziś kumulacja!, a kumulacji nie ma bola, nie przepuści! Czuł się jak pomazaniec boży. Był przekonany, że tym razem dobry bóg zlituje się nad nim i wygra. Zmówił wszystkie litanie z książeczki do nabożeństw. Mógłby zrobić nawet dwa razy tyle, mógłby niech tam jechać z pielgrzymką do Częstochowy i dałby hojnie na budowę kościoła z tym to bywa różnie jakby wygrał.

Ze sprawdzeniem wyników zwlekał do ostatniej chwili. Co kilka minut powtarzał na głos żonie, że nie ma na co liczyć i tak nic z tego nie będzie, ale w głębi duszy czuł, że oto nadchodzi jego dzień. Gdy się w końcu okazało, że nie zaznaczył nawet trójki, wyszeptał płacząc nad planszą wygranych: Boże, mój Boże czemuś mnie opuścił.