Dryfując w elektronicznym kłączu, bezpiecznie odgradzając się od geofizycznych katastrof wojny, głodu, morderstw i epidemii, Świadomość Hipertekstualna, zawsze-zbyt-chętna wcielać się w rolę coborgicznego narratora, rozpuszcza się w post-biologicznym continuum z nadzieją na zdobycie imersyjnego doświadczenia narracyjnego o maksymalnej przepustowości. Skoro ruch HTŚ jest coraz bardziej nomadyczny i coraz bardziej wirtualny, co stanie się z poczuciem odpowiedzialności cyborga-narratora w jego relacjach ze światem mięsa i z systemem ubezpieczeń społecznych?