W śnie o muzyce niemożliwej bierzecie do ręki swój róg, klawisze, skrzypce, swego pozbawionego progów Fendera, cokolwiek. Robi się tak również w późniejszych fazach życia, gdy nikt się nie spodziewa. Na przykład podczas spotkania Towarzystwa Geologii Równinnej w pewnej chińskiej restauracji.

Muzyka, którą z siebie wydobywacie jest zdumiewająco piękna, przenosi nas w inny wymiar, jest w pełni oryginlna i błyskotliwie improwizowana. Słyszyszymy ją w najdrobniejszym detalu. Lecz każda wygrywana nuta jest tak niepowtarzalna, że gdy jej dźwięk zanika, przepada na zawsze.