HIPERTEKSTOWA POWIEŚĆ Stuarta Moulthropa Victory Garden z 1991 roku obiera za swój temat przewodni pierwszą wojnę w Zatoce Perskiej, która była pierwszym konfliktem zbrojnym, jaki Amerykanie, dzięki technologii noktowizyjnej, mieli okazję śledzić na bieżąco na ekranach swoich telewizorów. Akcja toczy się na froncie, w Iraku, dokąd udaje się główna bohaterka Emily Bird, oraz na rodzimym kampusie uniwersyteckim, który Emily opuszcza. Podobnie jak w afternoon, a story, hipertekst Moulthropa nie ma jasno określonych rozwiązań akcji. Emily zarówno ginie jak i nie ginie w Iraku, a wynik ten zależy od kroków czytelnika.

Victory Garden - mapa. Moulthrop wyznaje po latach, że mapa ogrodu, schematyczna, pokazująca z grubasza ważne węzły fabularne powieści, była zrobiona w ostatniej chwili, jako dodatek. Sam tekst natomiast pozostać miał głownie labiryntowy. Jak się oakzało, krytycy postawili jednak głowny akcent na mapę, nie na labirynt.

Victory Garden składa się z niemal 1000 okien tekstowych (leksji) oraz z 2804 połączeń między nimi. Są to statystyki na tyle pokaźne, że tekst ten może być tyleż niewyczerpywalny, co onieśmielający. Literackim patronem tego utworu jest już nie tylko Cortazar czy Borges, ale równie wyraźnie Thomas. Dlatego niektórzy krytycy tę właśnie hipertekstową powieść cenią sobie najbardziej.

Zdając sobie sprawę, że czytelnik może mieć poczucie, iż wiele wariantów lektury zostaje w trakcie pojedynczej sesji pominiętych, autor załącza do utworu trójstopniową mapę tekstu. Nawet jednak i z nią można się zagubić. Dlatego warto odnaleźć do tego utworu specjalny klucz. Taki choćby, jaki odnalazła Dorota Sikora:

w hiperfikcji tej znajduje swoją częściową realizację deleuzjańska figura kłącza. Opisana w drugim tomie "Mille plateau" zasada kartografii i przekalkowania wyznacza relacje między narzędziem nawigacyjnym, jakim jest mapa ogrodu, a tekstem. Lektura Victory Garden opiera się zasadzie reprodukowalnej w nieskończoność odbitki, polega na tworzeniu mapy – także w umyśle czytelnika. Uproszczony schemat sprawia, że jest to układ otwarty, podlegający demontażowi wraz z odkrywaniem nowych ścieżek w hipertekstualnym ogrodzie. Czytelnik niczego nie reprodukuje, lecz konstruuje

Więcej o Victory Garden w recenzji: Na ostrzu tęczy, w Ogrodzie Zwycięstwa.