Wraz ze zmianą roli autora z osobnego ja na ja-kolektywne dochodzi do serii innych komplementarnych zmian, które radykalnie wpływają na sposób naszej interakcji ze środowiskami narracyjnymi. Zamiast autora jako funkcji dyskursu będziemy obserwowali proliferację cyborgów-narratorów, które funkcjonować będą jako robotnicy sieci, tworzący cyberprzestrzenne węzły publikacji. Węzły te będą punktami dystrybucji dla wielu pisarskich społeczności sieciowych. Zmienność systemu wirtualnych środowisk pozwoli tym pisarskim sieciom zamienić się w płynne grupy wystawiające hiperretoryczne spektakle, grupy, w których intuicja i wyuczone zdolności będą równie ważne jak misja Sieci Wartości Dodanej, polegająca na stworzeniu, za pomocą senno- narracyjnych aplikacji, użytecznych alternatywnych przyszłości.